05-04-2003 Dagblad Tubantia
05-04-2003: Dagblad Tubantia:
Vermakelijk kijkspel Eensgezindheid
OVERDINKEL - Verenigingsgebouw, vrijdagavond. Uitvoering van de klucht Plattelandshotel Het Reekalfje van Gerrit Voskes door christelijke toneelvereniging Eensgezindheid. Regie: Riekus Doosje.
Hoe je met een voorspelbaar uit de hand lopende komedie, waarin de problemen in de relatiesfeer zich opstapelen, een boeiende avond toneel kunt brengen, heeft de toneelvereniging Eensgezindheid, nauwelijks vier maanden na haar vorige optreden, maar weer eens bewezen. Scherpe dialogen en flitsend spel maakten 'Plattelandshotel Het Reekalfje', een bewerking van een stuk dat de Almelose auteur Gerrit Voskes enkele jaren geleden als 'Hotel In de Gouwe Geit' het licht deed zien, tot een vermake1ijk kijk- en luisterspel.
Het echtpaar De Witt heeft vliegangst en brengt een aangeboden Griekenland-vakantie door in een vertrouwd plattelandshotelletje in eigen land, waar allerlei binnendruppelende gasten, ondanks de naamsverandering van de De Witts in De Zwart, de kans op herkenning groter maken. Met dit spel is Eensgezindheid aan het werk gegaan en heeft het in het typisch Overdinkelse taaltje, dat het midden houdt tussen het Drents en het Twents, omgezet en ten tonele gevoerd. Sterk spel leverde Lucas Doosje als hotelhouder Dolf. Met vlot wissel en de stemnuances buitte hij zijn zwaarwegende rol in het spel terdege uit. Hij maakte de dialogen met zijn vrouw Diewertje, met goede inleving gespeeld door Brigitte Wiggers, tot rechtgeaard amateurtoneel. Margret Roelink zette een charmant flirtende Helene Waterman, een bekende van enkele in hotel aanwezige zakenrelaties op de planken. Margje Wiggers had de dankbare rol van Mevrouw Futselaar toebedeeld gekregen. Ze leverde als dorstlustige en invalide(?), maar ook zeer doortastende dame vaak verrassend spel, terwijl haar serviele zoon Rene, een dito gespeelde rol van Gijs Knobbe, veelal in het clichématige bleef steken. Het 'niet aanwezige' echtpaar De Witt/De Zwart, vertolkt door Bert Schipper en Karin Knobbe bleek goed ingespeeld op de voor de echtelieden vaak penibele situaties. Rudi Stappenbeld als Peter de Witt en Barbara Elfrink als zijn geliefde Ilona pasten als het onmisbare amoureuze jonge stel, dat in vrijwel alle (plattelands)komedies voorkomt, goed in het geheel. Met heftigheid en verontwaardiging gaf Gerrie Jonker lucht aan haar spel als de bedrogen echtgenote Constance, die komt opdagen om haar man, de schuinsmarcheerder Eugene van Santen, op zijn nummer te zetten. Deze bedriegersrol werd gespeeld door Peter Smit, al hadden we qua uiterlijk wel een wat ouder persoon verwacht.
Het goed verzorgde hotel decor met me de door de vier aanwezige deuren toch een ietwat beperkte speelruimte, de goede rolvastheid van de spelers, de uitstekende verzorging van grime, geluid en licht en de kundige regie van Riekus Doosje stonden borg voor een uitstekende voorstelling, die zaterdag een reprise kreeg.
Wim Everink
Vermakelijk kijkspel Eensgezindheid
OVERDINKEL - Verenigingsgebouw, vrijdagavond. Uitvoering van de klucht Plattelandshotel Het Reekalfje van Gerrit Voskes door christelijke toneelvereniging Eensgezindheid. Regie: Riekus Doosje.
Hoe je met een voorspelbaar uit de hand lopende komedie, waarin de problemen in de relatiesfeer zich opstapelen, een boeiende avond toneel kunt brengen, heeft de toneelvereniging Eensgezindheid, nauwelijks vier maanden na haar vorige optreden, maar weer eens bewezen. Scherpe dialogen en flitsend spel maakten 'Plattelandshotel Het Reekalfje', een bewerking van een stuk dat de Almelose auteur Gerrit Voskes enkele jaren geleden als 'Hotel In de Gouwe Geit' het licht deed zien, tot een vermake1ijk kijk- en luisterspel.
Het echtpaar De Witt heeft vliegangst en brengt een aangeboden Griekenland-vakantie door in een vertrouwd plattelandshotelletje in eigen land, waar allerlei binnendruppelende gasten, ondanks de naamsverandering van de De Witts in De Zwart, de kans op herkenning groter maken. Met dit spel is Eensgezindheid aan het werk gegaan en heeft het in het typisch Overdinkelse taaltje, dat het midden houdt tussen het Drents en het Twents, omgezet en ten tonele gevoerd. Sterk spel leverde Lucas Doosje als hotelhouder Dolf. Met vlot wissel en de stemnuances buitte hij zijn zwaarwegende rol in het spel terdege uit. Hij maakte de dialogen met zijn vrouw Diewertje, met goede inleving gespeeld door Brigitte Wiggers, tot rechtgeaard amateurtoneel. Margret Roelink zette een charmant flirtende Helene Waterman, een bekende van enkele in hotel aanwezige zakenrelaties op de planken. Margje Wiggers had de dankbare rol van Mevrouw Futselaar toebedeeld gekregen. Ze leverde als dorstlustige en invalide(?), maar ook zeer doortastende dame vaak verrassend spel, terwijl haar serviele zoon Rene, een dito gespeelde rol van Gijs Knobbe, veelal in het clichématige bleef steken. Het 'niet aanwezige' echtpaar De Witt/De Zwart, vertolkt door Bert Schipper en Karin Knobbe bleek goed ingespeeld op de voor de echtelieden vaak penibele situaties. Rudi Stappenbeld als Peter de Witt en Barbara Elfrink als zijn geliefde Ilona pasten als het onmisbare amoureuze jonge stel, dat in vrijwel alle (plattelands)komedies voorkomt, goed in het geheel. Met heftigheid en verontwaardiging gaf Gerrie Jonker lucht aan haar spel als de bedrogen echtgenote Constance, die komt opdagen om haar man, de schuinsmarcheerder Eugene van Santen, op zijn nummer te zetten. Deze bedriegersrol werd gespeeld door Peter Smit, al hadden we qua uiterlijk wel een wat ouder persoon verwacht.
Het goed verzorgde hotel decor met me de door de vier aanwezige deuren toch een ietwat beperkte speelruimte, de goede rolvastheid van de spelers, de uitstekende verzorging van grime, geluid en licht en de kundige regie van Riekus Doosje stonden borg voor een uitstekende voorstelling, die zaterdag een reprise kreeg.
Wim Everink